طراوت باران

امشب به نخل آرزویم برگ پیداست
 بر چهره زردم نشان مرگ پیداست
امشب مرا در بستر خود واگذارید
 بیمار بیت وحى را، تنها گذارید

دوران هجرم رو به اتمامست امشب
خورشید عمرم بر لب بامست امشب
چون روز آخر بود، کارِ خانه کردم
 گیسوى فرزندان خود را شانه کردم
دیدى چه حالى در نمازم بود اَسْما؟!
 این آخرین راز و نیازم بود، اَسْما!
آخر نگاه خویش را، سویم بیفکن
 مى خوابم اینک، پرده بر رویم بیفکن
دیدى اگر خامش به بستر خفته ام من
 راحت شدم، پیش پیمبر رفته ام من!
شب ها برایم بزم اشک و غم بگیرید
در خانه آتش زده، ماتم بگیرید!
از من بگو با زینب آزاده من
 برچیده نگذارد شود سجّاده من
من رفتم امّا، یادگارم ـ زینب ـ این جاست
 روح مناجات و دعایم، هرشب این جاست
(غلام رضا سازگار «میثم»)